Terra nigris (μαύρη γη)

Βηματοδότες των δρόμων, των τρόλεϊ οι συρμοί
Ηλεκτροσόκ τα βήματά μας στα πεζοδρόμια της νεκρόπολης

Τα ονειρογραφήμματα των καιρών, γραμμή ευθεία


η γόνιμη γη, είναι η καμμένη
η μαύρη.

Στην κοινωνία βιαστή είμαστε όλοι οροθετικές πόρνες.

η ζωή που μας ζώνει, αυταπάτη μιας υπερκορεσμένης πραγματικότητας που μας βαφτίζει "ζωντανούς".

Θύμα κι αυτή μιας απραξίας σπάταλης που υπερβαίνει την υπεραξία της.

Που δεν παράγει παρά μοναχά αναπαράγεται σε κλινικές και κέντρα υπογονιμότητας.

Και τα σπέρματα, δεν πιάνουν σε παρθένες.

Δεν είναι κρίνα να γεννήσουν εκατομμύρια Χριστούς κι οι Παναγίες ψόφησαν πριν καν γεννήσουν. Ερμαφρόδιτες οδύνες τους καταφάγαν τα σωθικά.

Στην κοινωνία βιαστή είμαστε όλοι οροθετικές πόρνες.

Χριστοί και Παναγίες σοδομισμένοι από τα θεία.

Νόθα παιδιά.

Τα μπάσταρδα που ξεχειλίζουν υπεραιωνόβια μνήμη.

Κι ο καλλιτέχνης τραγουδά για αγάπες και λουλούδια που δε σαπίζουν ποτέ.

Στην υγειά του σαθρό ρομαντισμού λοιπόν, που κάνει κάθε στιγμή την ουσία να φαντάζει ανούσια

Στην υγειά των ξένων που δε θα 'ρθουν στον τόπο σου ποτέ

Στην υγειά των παιδιών που γεννήθηκαν και γινήκαν πέτρες

Στην υγειά του Χριστού που δεν έγινε  Αντίχριστος

Στην υγειά και της Παναγιάς που δεν έχει μυρίσει κρίνο ποτέ

Ντάνα είπε η μικρή γκέισα πριν ακόμα βγάλει το πρώτο της δόντι.

Νταβά είπα εγώ, πριν με ξεράσει από τα σπλάχνα της η κοινωνίας τούτη

παρασχάκης όπως λέμε αυγό, χρυσό αυγό

Επειδή για Πάσχα προσωπικά δεν (τα)έψαλα και τα αυγά μονάχα κόκκινα τα έβαψα..(τα χρυσά τα άφησα για τους μαυραγορίτες-αγοραστές χρυσού), τα κάνω τώρα όλα μαζεμένα.

Ας δούμε λοιπόν τα λινκακια που ακολουθουν, με τίτλο: Αρρώστια.
παρασχάκη αυγό μου, το ΨΝΑ ΔΑΦΝΙ, σε επιθυμεί τρόφιμο.όχι γιατρό, όχι βουλευτή.

Πάτα εδώ 1

Πάτα εδώ 2

Μην σας παραπλανεί η "καταζητούμενου τύπου" φωτογραφία του ψυχιάτρου μας.
Από εσάς επιθυμώ μοναχά μια φρουιδικού τύπου ανάλυση.. ή οποιασδήποτε άλλης σχολής τέλος πάντων.

Τα φασισταριά εκτός από στόχο θέλουν και ψόφο.
Έξω οι φασίστες από παντού.

"Agitatsia" καινούργια άφιξη στο DΙΥ

AGITATSIA-ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Ρατσισμός ιδεολογικός ξενοφοβία  

Τσακάλια αιμοβόρα που φυλάνε την πλατεία

Άναρθρες κραυγές στην πολιτεία

Θέλουν πίσω τα υπάρχοντα ξανά

Μικροαστισμός σε Νέα Υόρκη και Ισπανία

Βραβεία τους μοιράζουν τα δελτία

Ονειρώξεις για εθνική οικονομία

Μα τα ντόπια αφεντικά την περιμένουν στη γωνία

Δε διαδηλώνουμε εμείς με αφεντικά

Βουτάμε πέτρα ανώνυμη, ζυγιάζουμε τη βία

Στην εθνική σου ενότητα θα στήνω προβοκάτσια

Κράτος δικαίου, να τα τα παιδιά σου πάρ'τα

Η γαλανόλευκη με αίμα είναι λουσμένη

Βοσνία αιματοκύλισμα, την έχουν τιμημένη

Του ναυτικού σημαία ως το 73

Πρώτη μούρη στο πογκρόμ Αθήνα 2004

Στον τρίτο κόσμο Λύβιος με κροτίδα

Στον πρώτο κόσμο αστός με τα ταμπούρλα

Στα λόγια Αργεντινή και Αλγερία

Λουμπενισμό μόνο συνθήματα τα ξέρασες στο σύνταγμα

Λάβαρο η πατρίδα στην πλατεία

Αφεντικά εναλλακτικά μέχρι κι εργάτες χωρά

Μνήμη αταξική, σάπιο σπάργανο της Χούντας

Κράτος ισχυρό ζητάν, θυγατρικές να βιάζουν τα βαλκάνια

Δε διαδηλώνουμε εμείς με αφεντικά

Βουτάμε πέτρα ανώνυμη, ζυγιάζουμε τη βία

Στην εθνική σου ενότητα θα στήνω προβοκάτσια

Κράτος δικαίου, να τα τα παιδιά σου πάρ'τα

Πατριωτική αριστερά στης μούχλας τα κανάλια
Θάβει την εξέγερση στης κάλπης τα σκατά
 Πολίτευμα καθάριο νομιμότητα ζητά
 Ηγέτες γαλανόλευκοι να δέσουνε το παζλ

 

 

Metro Tools

http://metrotools.wordpress.com/

Νιώσε

Σαν να λέμε δώσε

Βέβαια σε κάποια άλλη χώρα, κάπου πολύ μακρυά από δω, σε κάποιο άλλο γλωσσικό σύμπλεγμα το
.
...
....

Niose

θα μπορούσε να ήταν όνομα από ζυμαρικό ή κραυγή απελπισίας ή ακατάπαυστη οπλοβοή μπορεί και οχλοβοή.
Θα μπορούσε επίσης να σηματοδοτεί το εναρκτήριο λάκτισμα για αγώνα πάλης ή την αίσθηση της ζάλης μετά από ξέφρενο χορό.
Τι σημασία έχει.

Το αξιοπερίεργο της λέξης αυτής δεν είναι άλλο από την ολοκληρωτική συμπερίληψη και των πέντε μας αισθήσεων.

Τόσο πολύ που σου γεννά μια αίσθηση ακόμα.

Η οποία σε καθηλώνει και σε φέρνει αντιμέτωπο με τις πραγματικές σου διαστάσεις.
Αυτές που είτε σε κάνουν ανήμπορο και ανίκανο να ανταπεξέλθεις στον χωροχρόνο είτε σε κάνουν να νομίζεις ότι κρατάς τον κόσμο ολάκερο στα θνητά χέρια σου.

Κι είναι κι αυτή η προστακτική που σε αφοπλίζει.

οργή Άτροπος

όταν η νύχτα πέφτει και το χρονικό περιθώριο που μεσολαβεί έως να ξημερώσει η επόμενη μπαρουτοκαπνισμένη μέρα απελπιστικής υπακοής, αγγίζει το φάσμα της ανθρώπινης σκέψης, έχουμε εξέγερση.

όταν δεν προλαβαίνει να "βασιλέψει" ο ήλιος και η πόλη κραυγάζει από φωτολάμψεις και φλόγες οργής, που καθιστούν αδύνατο στο σκοτάδι και στο ζόφο να την καταπνίξουν,  έχουμε εξέγερση

όταν η δύναμη που έχεις είναι ανυπολόγιστη και ξετρυπώνει με μιας στους δρόμους, μαζικά, ασυγκράτητα, τόσο ανοργάνωτα που φαντάζει οργανωμένα, έχουμε εξέγερση

όταν οι φωνές αντηχούν σαν παλμοί στις διεγερμένες φλέβες σου, έχουμε εξέγερση

Μη μου μιλάς λοιπόν για κοινωνική ειρήνη,
ούτε για τον ΤρΟΠΟ που πρέπει να 'χει η οργή.
Τόπος είναι ένας, λέγεται δρόμος

Η οργή πάλι τρόπο δεν έχει,κάτι τέτοιο στα μάτια μας φαντάζει ακραίος ρεφορμισμός.
Και εδώ ελιτισμοί δεν χωράνε.

OTE PLUS: διαλογή ανθρώπων

8.10π.μ. Κατεβαίνω από το μετρό Ακρόπολης. Όλα καλά, έφτασα αρκετά νωρίτερα. Κατευθύνομαι προς την Αθ. Διάκου. Θα βρω εύκολα το ξενοδοχείο; Περπατάω μες το κρύο και ξαφνικά αντιλαμβάνομαι ότι είμαι μέρος ενός πλήθους ανθρώπων, γύρω στα 50 άτομα, που όλοι βγήκαμε απ’ το ίδιο τρένο. Κάποιοι κρατάνε μπλοκ και κομπιουτεράκι. Περπατάμε ο ένας δίπλα στον άλλο χωρίς να μιλάμε και νιώθω όλο και πιο σίγουρη ότι πηγαίνουμε στο ίδιο σημείο. Θα το βρω σίγουρα, σκέφτομαι. Το πλήθος μαζί με εμένα φτάνει στο ξενοδοχείο. Γύρω στα 30 άτομα είναι έξω και καπνίζουν. Κάτι μου λέει ότι κι αυτοί «δικοί μου» είναι. Το πλήθος μπουκάρουμε μέσα και ενσωματωνόμαστε σε ένα άλλο που κινείται δεξιά προς ακαθόριστο σημείο. Πηγαίνουμε κι εμείς χωρίς να ρωτήσουμε. Μας περιμένει μια χλιδάτη αίθουσα, με μεγάλες δερμάτινες πολυθρόνες, επιχρυσωμένους καθρέφτες, περίτεχνα τραπεζάκια και εκλεκτές πλάκες στο πάτωμα. Ποια νοσηρά μυαλά σκέφτηκαν να μας φέρουν εδώ, σκέφτομαι, στο Royal Olympic, ξενοδοχείο πέντε αστέρων… Τι εξυπηρετεί η υπογράμμιση αυτή της αντίθεσής μας με όλη αυτή την πολυτέλεια; Γιατί γύρω μου βλέπω μόνο φτωχούς ανθρώπους, κυρίως νέους κάτω από 30, με κόκκινες ακόμα μύτες, πολυφορεμένα παλτό και ταλαιπωρημένα παπούτσια. Επικρατεί σιωπή. Λίγοι μόνο μιλάνε μεταξύ τους. Υπάρχει άγχος.

8.30π.μ. Αρχίζει η αναγνώριση στοιχείων. Περισσότεροι από 200 άνθρωποι κατευθυνόμαστε προς τους ελεγκτές. Είναι ιδέα μου ότι σπρωχνόμαστε; Τελικά μπαίνουμε στην αίθουσα εξέτασης. Καθόμαστε ανά δύο σε δέκα σειρές των 20 περίπου γραφείων. Είμαστε μάλλον παραπάνω από 200! Συμπληρώνουμε τα στοιχεία μας σε μια φόρμα και αρχίζει η επικεφαλής της εξεταστικής επιτροπής να εκφωνεί από το μικρόφωνο: « Πρόκειται για εξετάσεις επιλογής προσωπικού στελέχωσης τηλεφωνικών κέντρων του ΟΤΕ. Θα εξεταστείτε στην αριθμητική, σε ερωτήσεις αντίληψης και στη γνώση αγγλικών. Όποιος παραβεί τους κανονισμούς θα αποβληθεί». Δε λέει βέβαια αυτό που ψιθυρίζεται: ότι έστειλαν βιογραφικό 30.000 άνθρωποι, ότι από αυτούς επέλεξαν 8.000 και ότι εμείς σήμερα είμαστε μόνο ένα μέρος αυτών. Ότι όσοι πετύχουν στις εξετάσεις, θα περάσουν από προσωπική συνέντευξη κι αν τα καταφέρουν και σ’ αυτό, θα μπορέσουν να γίνουν τηλεφωνητές και τηλεφωνήτριες, δουλεύοντας 4ωρο, 6ωρο ή 8ωρο εποχιακοί ή και αορίστου χρόνου.

9.30π.μ. Έχουμε 20 λεπτά να απαντήσουμε σε ένα μεγάλο όγκο ερωτήσεων. Το τεστ κατανόησης είναι πάνω σε μικρά κείμενα που εξυμνούν εταιρείες, διαφημιστικά κόλπα, επιχειρηματικές ιδέες και την εργασία γενικότερα, ενώ συνοδεύονται από προτάσεις που πρέπει να χαρακτηρίσουμε με: Σωστό-Λάθος-Δεν μπορώ να απαντήσω με βάση το κείμενο. Moυ φαίνονται περίεργες. Ένας γύρω στα 40, ξεσπάει: «τι απαντήσεις είναι αυτές; Μοιάζουν όλες ίδιες» οπότε η επικεφαλής τρέχει προς το μέρος του φωνάζοντάς του επιτακτικά: «ησυχάστε κύριε» και καταφέρνει αμέσως να τον ησυχάσει. Και όλοι βυθιζόμαστε και πάλι στα γραπτά μας. Η αριθμητική είναι ασκήσεις πάνω σε πωλήσεις, επιτυχίες προώθησης προϊόντων, ποσοστά, μπόνους –για να τα εμπεδώνουμε ευθύς εξαρχής… Και είναι πολλές. Αδύνατο να προλάβω. Και υποτίθεται ότι τα μαθηματικά είναι το δυνατό μου χαρτί… Η διπλανή μου έχει αρχίσει να ξεφυσάει. Τέλος χρόνου.

10.00π.μ. Αρχίζει το τεστ αγγλικών. Προσπαθώ, ενώ μας εξηγούν τους κανόνες, να πω στη διπλανή μου, αν κολλήσω να με βοηθήσει, μιας που είπε ότι ξέρει τέλεια αγγλικά, αλλά μου κόβει απότομα την κουβέντα. Έπρεπε να το περιμένω. Εδώ μέσα ο «θάνατός σου η ζωή μου». Όταν η επικεφαλής τελειώνει με τις οδηγίες, συμβαίνει το αναπάντεχο: η διπλανή μου φανερά μετανιωμένη μου λέει απολογητικά ότι μπορώ να δω ό,τι θέλω απ’ το γραπτό της και μου ζητάει επίμονα συγγνώμη. Κι άλλη ειρωνία ή δεν είναι τυχαίο; Το κείμενο στα αγγλικά μιλάει για τον τεηλορισμό και τη θεωρία του Φορντ για τους εργάτες. Ένα ερώτημα αναφέρει: σύμφωνα με τον Φορντ τι είναι αυτό που θέλουν οι εργάτες: να κάνουν τη δουλειά τους εύκολα ή να παίρνουν περισσότερα λεφτά; Μπαίνω στον πειρασμό να δώσω δική μου απάντηση. Η Μ., δίπλα μου, πάλι ξεφυσάει και με δυσκολία απαντάει στις ερωτήσεις.

10.20π.μ. Απελευθερωνόμαστε. Η διαλογή ανθρώπων ολοκληρώθηκε. Προσπαθώ να παρηγορήσω την Μ.. Δεν τα πήγε καθόλου καλά. Όπως κι εγώ. «Ούτε για τηλεφωνήτρια δεν κάνω γαμώτο» μου λέει. Μπροστά μας και πίσω μας δυο τύποι κοκορεύονται ότι ήταν γελοίο το τεστ, ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις κι άλλες τέτοιες αηδίες που στενοχωρούν ακόμα περισσότερο την Μ.

10.30 π.μ. Είμαστε στο μετρό με την Μ. Συζητάμε για την κοινή μας εμπειρία και αφήνουμε επιτέλους το θυμό μας να εκφραστεί. Μου λέει ότι ντρέπεται πολύ όταν τη ρωτάνε τι δουλειά κάνει κι εκείνη λέει «τίποτα». Συνεχίζουμε την κουβέντα και το νιώθω, ξαναβρίσκουμε σιγά σιγά και πάλι τους εαυτούς μας. Χωρίζουμε, λέγοντας η μία στην άλλη ότι το πιο ωραίο ήταν ότι συναντηθήκαμε.

Κάθε φορά το ίδιο συναίσθημα ψάχνοντας για δουλειά. Ένα μόνιμο άγχος για την δύσκολη επιβίωση, οι προσωπικές υποχωρήσεις για μια θέση σε κάτεργο να διαπλέκονται και να θολώνουν την πιο βαθιά πεποίθηση: ότι όλα πρέπει να πάνε στο διάολο. Εκεί όπου ένα χαιρέκακο χαμόγελο θα μπει στη θέση των σφιγμένων χειλιών

Aναδημοσίευση από το site του Θερσίτη