Έσβηνε ο αχός, στων αυτίων μας τις άκρες
κι όλοι λέγανε : πάει κι αυτό।
Ευτυχώς ζούμε।
Κι ύστερα άρχισε πάλι ο ξολοθρεμός।
Το σίδερο σκότωνε τη γη।
Τα μάτια σκότωναν τις ψυχές μας।
Κι ένα πικρόκαυτο << ΓΙΑΤΙ>>
τσουρούφλιζε τα σκασμένα μας χείλια।
Κι όλοι πάλι λέγαμε।
Ανάθεμα, φρίκη και κατάρα। Ζούμε।
Κι είμαστε <<μόνοι>>
Μόνοι <<νεκροί>>σ' έναν
Αναστημένο κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου