Που με κάνουν να ξυπνώ αυτομάτως, χωρίς να νιώθω καθόλου σπασμένη με το βίαιο- τρομοκρατικό σήκωμα από το κρεβάτι.
Εν ολίγοις για αυτά ζω.
Δε θα κιτρινίσω την ανάρτηση, με ημερολογιακά λογύδρια, δεν είναι του τύπου μου και της κλάσης μου αυτός ο προσωπικός διασυρμός, που θα έλεγε και μια καθωσπρέπει μητέρα που θέλει τα καλύτερα πάντα για το παιδί της, το τέκνο της, το δημιούργημά της..
-Δε σε μεγάλωσα εγώ στα πούπουλα, με του πουλιού το γάλα για να... (ασχέτως φυσικά αν και σε αυτήν, στα πλαίσια της "ατομική" ευθύνης, οφείλονται πολλα)
μεγάλη δευτέρα πρωί, πικρός, δυνατός, σκέτος, ελληνικός καφές κυλά "ποιητικά" μέσα μου και εναρμονίζεται πλήρως με τον ρυθμό τροφοδοσίας του αίματος μου από την καρδία...και όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα έρθω σε επαφή με ον ανθρώπινο.
Έχω ξυπνήσει ήδη.
Ένα είναι το ερώτημα που με βασανίζει τώρα.
Πόσο συμβιβασμένος με τον ΔΙΚΟ του θάνατο είναι ένας νεκροθάφτης?
Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή (Μια σουρεαλ εκδοχή της πραγματικότητας που σε απογειώνει θέλοντας και μη, ναι ήρθε η ώρα να βουτήξουμε στα βαθιά, κι ας μην ξέρουμε καλό κολύμπι)
Τα βατράχια, στο ενυδρείο δίπλα μου, παλεύουν με τα ψάρια.
3 σχόλια:
Πω πω καημενούλα μου... Ποιός σε πήρε πρωί πρωί και κάνεις τέτοιους συνειρμούς...Νομίζω κάτι έκανα με το mail
Πολύ όμορφη και ενδιαφέρον η δουλειά που εσύ έκανες. Διάβασα με μεγάλο χαρα!
Μένει ακόμα να σε δω να χορεύεις flamenco.
Φιλιά από Αυστραλία!
Sorry για τα Ελληνικα!
Αμαν, τόσο καιρό που είσαι χαμένος ρε κοάλα?! Τα ελληνικά σου είναι καλύτερα από ποτέ!Το καλοκαίρι που θα έρθεις, (θα 'ρθεις έτσι δεν είναι??) θα γίνει παράσταση χορού ειδικά για ΄σενα.
Σε φιλώ εκεί στα ξένα
Λέμε ότι ζήσαμε σουρελ στιγμές!
Άλλωστε οι συνειρμοί είναι πάντοτε ευπρόσδεκτοι!
Χαιρετώ σε!
Δημοσίευση σχολίου