Όχι ψιθυριστά,ισχνά, υπνωτισμένα.
Και σίγουρα όχι για να κοιμηθείς γαλήνια νωχελικά, παραδομένος ή και προδομένος στην αγκαλιά του κάθε εξουσιαστή Μορφέα και του υπηρέτη του Φοβήτορα (ρουα ΜΑΤ)
Ιστορίες που αντικατοπτρίζουν την κίβδυλη πραγματικότητα που καλείται ο καθένας να αντιμετωπίσει και έναν ρεαλισμό που μπορεί να σκοτώσει οποιοδήποτε κυνικό κάθαρμα διεκδικήσει τη συμμετοχή του σε αυτήν.
Όταν οι λέξεις έχουν γραφτεί στο δρόμο, οι άλλες, εκείνες στο χαρτί δεν έχουν να πουν τίποτα και σε κανέναν.
Έχουν μιλήσει σαν πύρινες γλώσσες οι ματιές συντρόφων και οι γροθιές που πιο σφιχτά από ποτέ σε κάνουν να νιώθεις σώμα ένα.
Εκεί...
Στην αρένα της πραγματικότητας.
Στο πεδίο της μάχης.
Εκεί , που εσύ πολεμάς σώμα με σώμα, με χέρια ενίοτε γυμνά
Κι άλλοι προσπαθούν να απομονώσουν και να κρύψουν τις εκκωφαντικές ιαχές του πολέμου, με χειροκροτήματα και ντουντούκες που σπέρνουν πανικό.
Φοβήτορας, υπηρέτης Μορφέα εν ώρα εργασίας.
4 σχόλια:
Όμορφα λόγια που περιγράφουν κάτι τόσο άσχημο και ρεαλιστικό που καταλήγει να φαντάζει άρρωστημένος σουρεαλισμός.
Έπισης αρρωσταίνω για την ροή της έκφρασης σου!καλημέρες
Θα αναφερθω στην τελευταια παραγραφο: Δεν εχουν παρει χαμπαρι ακομα οτι οι καιροι που διανυουμε αγαπητη μου δεν ζητουν τραγουδακια και χειροκροτηματα. Αν ηταν ετσι δεν θα κατεβαιναμε στο δρομο, θα μεναμε σπιτι και θα ποσταραμε τραγουδια στο προφιλ του γιωργακη.. Αυτα ! Α και νομιζω οτι δεν θα μπορουσες να περιγραψεις πιο λακωνικα και πιο ουσιαστικα τις προηγουμενες μερες!
Πάντα διαβαζοντας σε μου μένει μια γλυκοπικρη στα χείλη γεύση. Λες και τρωω γλυκο πορτοκαλι ή νεράτζι.
Και οι σκέψεις σου ειναι τοσο βαθιές όσο και οι φωνές απ της κολάσεως τα σκοτάδια.
Μπορεί να μην κατέβηκα στην πορεία, λόγο προβλημάτων,μου δωσες όμως το συναίσθημα ολόκληρο. τις ματιές σαν τις πυρηνες γλώσσες τις νιώθω τώρα να γλύφουν τις δικές μου πληγές.
Να σαι καλά.
--
Δημοσίευση σχολίου