Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Διάλογος με την Ελπίδα και τη Λεπίδα..



 (Ελπίδα)
-Η μοναξιά μου πήρε την παράνοια και πάνε διακοπές στο φεγγάρι.


(Λεπίδα)
-Ελπίζω να επιστρέψουν γρήγορα.


Η λεπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία?
Όχι ρε, η ελπίδα.






6 σχόλια:

raven είπε...

Σκουριασμενες λεπιδες και παρανοιες. Ειναι ωραια να ζεις στον σου-ρεαλιστικο σου κοσμο τελικα. Γιατι τουλαχιστον εσενα σε εγκαταλειπουν για λιγο η μοναξια και η παρανοια..

Ανώνυμος είπε...

Η Ελπίδα πεθαίνει πάντα πρώτη γιατί κουράστηκε μια ζωή το ίδιο παραμύθι.....να μένει τελευταία και μόνη!

quaintrelle dandy είπε...

τελευταία πεθαίνει η πλήξη νομίζω.

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω πως τελευταία πεθαίνει η ψυχή...
Αν αυτη διακατέχεται από ελπίδα, τότε τελευταία πεθαίνει η ελπίδα.
Αλλιώς η πλήξη..
ή ο φόβος
ή το τίποτα

γεώ-λόγιος είπε...

Μα τι είναι αυτές οι μαυρίλες επιτέλους?
Προσπαθεί η κοπέλα να μας πει μια καλή κουβέντα και να μας δώσει ένα κουράγιο απέναντι στην κάθε λεπίδα που θέλει να μας κόψει τα φτερά και εσείς, ανώμαλη προσγείωση.

μαζί σου σουρ!

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.