Χρονοτριβώντας μια αιωνιότητα..με ένα κόκκινο μήλο

Είναι καμιά εβδομάδα τώρα που το 'χω παρατηρήσει

Έχει πάψει να με ακολουθεί και να βρίσκεται ένα βήμα πίσω ή και μπροστά από μένα

Ακόμα και τώρα που δεν είναι εδώ του μιλώ

Και του εξηγώ πως όλα τα έκανα  για να μη με ερωτευτεί

Είχε ήδη αρχίσει να νιώθει κάτι.

Μάλλον και εγώ 

Την τελευταία φορά που τον είδα, ένα κόκκινο μήλο είχε πάρει τη θέση του κεφαλιού του

Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα κάτι τέτοιο στο βίο μου

Προσπάθησα να το αγγίξω

Ήταν ένα πραγματικό μήλο, δε μου μιλούσε, δε μου χαμογελούσε, δεν αντιδρούσε σε τίποτα

Σε προκαλούσε μονάχα να το δαγκώσεις.

Μέχρι τη στιγμή που θεϊκή σφαίρα σφηνώθηκε μέσα του

Μια εμμονή- σκουλήκι καλοσχηματισμένη.

Και έπρεπε τότε ή να εξαφανιστεί ή να παραδεχθεί την ήττα των επιθυμιών του.

Ήταν αλήθεια

Είχε αρχίσει να ερωτεύεται τη μορφή μου

Τα χνώτα μου, από καφέ και τσιγάρα ποτισμένα

Και την ουλή που φέρω νοσταλγικά στο δέρμα μου αιώνες

Και τις κρυφές μου επιθυμίες και διαστροφές

Άρχισε σταδιακά, με τα χρόνια να προσομοιάζει τη μορφή του με τη δική μου

Μεγαλώναμε μαζί

Αλλεπάλληλα 

Χωρίς παρόλα αυτά κανένα υλικό και άυλο δέσιμο.

Η μόνη καταδίκη στην όλη υπόθεση ήταν η αιωνιότητα.

Και η σπατάλη

Η σπατάλη του ήλιου

Του φωτός γενικότερα.

Όταν κατάλαβα ήταν πια αργά.

Ήταν δίπλα μου μόνο όσο υπήρχε φως

Στο σκοτάδι μ'άφηνε μόνη

Στην ιδέα αυτή κολακεύτηκα 

Μα ύστερα σκέφτηκα τη ματαιότητα της "φωτεινής" πράξης....


Αυτός ήταν ο Ίσκιος μου

Έφερε το βάρος του όλο στην κεφαλή 

Το προπατορικό αμάρτημα θα υπήρχε και χωρίς Αδαμ

Μια Εύα θα ήταν αρκετή

Που θα προσπαθούσε να μετουσιώσει στον Ίσκιο της, την αντανάκλαση του ειδώλου της από το θείο κάτοπτρο της ενοχής και της αμαρτίας.

Γι'αυτό γεννήθηκε.

Παραδέξου

Εσύ ήσουν αυτή που έδιωχνες τον ίσκιο σου από το διάβα σου τις ώρες της μέρας που υπάρχει φως.

Μήπως γιατί σου έδειχνε αυτό που πραγματικά είσαι και θες να ξεχάσεις?

Σώμα γυναικείο και ένα μήλο για κεφαλή.

Ο ίσκιος δεν σταμάτησε να με ακολουθεί επειδή πέθανε από τη σφαίρα που σφηνώθηκε στο μηλίσιο κεφάλι του
O ίσκιος Πέθανε γιατί το μήλο το έφαγα εγώ

.........................Είπε και κάλυψε το πρόσωπό της με τα ράσα του παπά τράγου της γειτονιάς της