Ενώ εσύ θα καίγεσαι

Περιορίσου στα σύνορα του περιγράμματος σου


Στα σύνορα σήψης της φαιά ουσίας


Κρατήσου μακριά, ρήτρα θανάτου προβοκατόρικη


Και η σκέψη, μόνη δίοδος στη νεκρική σιγή του άκαρπου συναισθηματισμού
Σου ψιθυρίζει πως ζωή δεν υπάρχει
Δεν υπήρξε ποτέ


Γιατί είσαι μονάχος,
Προστάτης ανηλεούς προσκόλλησης σε πεποιθήσεις προϋπάρχουσες, άναρχες, απέθαντες


Κι όπως θα αυτοπυρπολήσε στο βωμό τους, θα αναγνωρίζεις στις φλόγες που πετάγονται γύρω σου τους ομοίους σου.

Η πεποίθηση πως είσαι μόνος θα σβήνει, ενώ εσύ θα καίγεσαι