Ονειροπαρμένες ματαιότητες..

Το φιλί σου μυρίζει παιδικότητα και σκορπά όνειρα.

Κι ας μην είναι ο κόσμος αγγελικά πλασμένος.

κι ας είναι οι δρόμοι πνιγμένοι από σκέψεις, που πράξη δεν έγιναν ποτέ.

κι από πέτρες που λιθοβολούν τους ματαιόδοξους ονειροπαρμένους οδοιπόρους.

Τελικά δεν ξέρω ποιο από τα δύο είναι καλύτερο.

Να 'χεις ριζώσει βαθιά στη γη τη στέρεα που τόσο αγαπάς

ή να πετάς ψηλά χωρίς δεσμούς γόρδιους?

Εκτός και αν τις ρίζες τις έχεις για φτερά

και τον αέρα για έδαφος.

Ματαιότητες...