Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Ε, ναι λοιπόν.. Το πήρα απόφαση..

Θα μου πει τώρα κάποιος πικρόχολος φίλος...καίρος ήταν... Βαρέθηκα να σε ακούω να λες θα κάνω αυτό, σκέφτομαι να κάνω αυτό... καλό θα ήταν να προσπαθούσα να... και τα λοιπα... Ε λοιπόν για σένα άπιστε φίλε... Ιδόυ η απάντηση...Τα κατάφερα τελίκα..!Και μπορεί το blog αυτό να μην έχει τη δύναμη να σου αλλάξει την γνώμη για την αποφασιστικότητα μου (ως μη σοβαρή προσωπικότητα πλέον ,μετά από την τόση αναβλητικότητα που με διέπει) αλλά κάτι είναι και αυτό. Δεν νομίζεις?? Είναι μια άρχην τέλος πάντων!!!

Αποφάσισα λοιπόν (καταλαβαίνω δε συνάδει με τα παραπάνω το ρήμα αυτο..!)να δημιουργήσω αυτό το blog. Να βγάλω όλα τα άπλυτα και πλυμένα του μυαλού μου στη φόρα...Α, μην τρομάζεις, δε θέλω τέτοια ακόμα δεν άρχισα!
Και όχι δεν είναι η ματαιοδοξία μου που με οδήγησε στο απονενοημένο, δίεξοδο για έκφραση και επικοινωνία έψαχνα λέμε ... και τσουπ...έσκασε η ιδέα..
Βέβαια άντε τώρα να ενημερωθεί κανείς για την ύπαρξη αυτού του blog....
Προς το παρόν θα βάλω τη γιαγιά μου να βγει στη γειτονία για την καθιερωμένη ενημέρωση...
Αυτά για τώρα, πάω για καμία βουτία στη στέρνα της θειάς μου της Ροδάνθης στον κάμπο γιατί μπορεί να είμαι από ορεινό χωρίο αλλά έχουν πιάσει και εδώ οι ζέστες και θάλασσα δε βλέπω στον ορίζοντα...(ΝΑΙ,ΝΑΙ, κάνουν και τα βουβάλια καμία βουτία ενίοτε!!!!)

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο, δημιουργικό, καυστικό, ανατρεπτικό, και ποιητικό το blog σου.
Να κάνεις αμέτρητους φίλους, να ανοίγεις ορίζοντες και να μας δίνεις ιδέες.
Αλήθεια, σ' αρέσει ο σουρεαλισμός? και αν ναι, γιατί?
S.V.

sure-realism είπε...

O σουρεαλισμός βρίσκεται παντού σήμερα...Ακόμα και στον αέρα που αναπνεώ-αναπνέεις- αναπνέει- αναπνέουμε- αναπνέετε - δεν αναπνέουν... Τον συναντάμε καθημερινά στα πιο απίθανα, (γεμάτα και άδεια) σημεία της πόλης..SURE- REALISM... Δηλαδή -βέβαια- ρεαλισμός....Ας πατήσουμε όλοι τα πόδια μας στη γη (σε όση από αυτήν δηλαδή μας έχει απομείνει)....
Σε ευχαριστώ πολύ άγνωστε φίλε-φίλή..