Επιστράτευση καρπούζων....

Α...Όχι, όχι..

Αυτό σίγουρα δεν είναι τυχαίο.
Είναι στα σίγουρα σημάδι..
Σημάδι από τον ύψιστο για τα σύγχρονα μέσα επιβολής και καταδινάστευσης..
Άκρως σουρεαλιστικό.. και ναι, ήρθε κατευθείαν σε εμένα.

Οι ενδοιασμοί μου είναι τόσοι πολλοί...έχω και εγώ τις αναστολές μου, τι να κάνουμε?

Φοβάμαι ότι αν σας το πω θα χάσει λίγο από το κύρος και την αίγλη του αυτό το καθόλα σουρεαλιστικό blogάτσι....
Μωρέ ναι....φυσικά και αυτό που φοβάμαι τόσο να ξεστομίσω άκρως σουρεαλιστικό είναι, αλλά ξέρω γω... μου φαίνεται κιτρινίζει λίγο..

Ε..καλά, καλά...ας το πάρει το ποτάμι. Τι είχαμε, τι χάσαμε.... Έτσι και αλλίως από ρεαλισμό χορτάσαμε. Τώρα που έχουμε και ζέστες ας ξεφύγουμε λιγάκι...
Κι εγώ σας υπόσχομαι, από Σεπτέμβρη θα διορθωθώ...
Θα γίνω μια Real lady....

Σήμερα το πρωί, ξύπνησα έχοντας ακόμη στα μάτια μου την τελευταία εικόνα του χθεσινού ονείρου..

Όνειρο από τα λίγα οφείλω να ομολογήσω...

Καρπούζια, πολλά σταφιδιασμένα καρπούζια παντού...
Ανέβαιναν τρέχοντας μια μεγάλη ανηφόρα.. Το ένα πίσω από το άλλο... Στρατιωτάκια κανονικά..
Οφιάζουν μπροστά στον κίνδυνο της κατρακύλας...(στην προκειμένη περίπτωση αυτή είναι και ο μεγάλος τιμωρός).
Τα καρπούζια έτρεχαν, έτρεχαν...
Ώσπου πήγαν και κρεμάστηκαν πάνω σε κάποιες κρεβατίνες..

Έτσι, μαζί με τα άγουρα ακομή σταφύλια, από την κρεβατίνα κρεμόντουσαν και τεράστια σταφιδιασμένα καρπούζια.

Ο καιρός περνούσε, τα άγουρα σταφύλια ωρίμαζαν και τα σταφιδιασμένα καρπούζια έβγαζαν μάτια, μάτια μεγάλα και ολοστρόγγυλα.

Κατά τη διάρκεια της σήψης τους αυτά παρακολουθούσαν τον κόσμο..
Ποιόν κόσμο δηλαδή...τα αποκαίδια του...

Παρακολουθούσαν, κατέγραφαν και πάλι από την αρχή...
Νέας γενίας μεταλλαγμένα καρπουζάκια, χρήσιμα για την κοινωνία και τη διατήρηση της τάξεως....

Και άμα λάχει τα δίνουνε και σε εμάς τους πεινασμένους να τα φάμε.. Αφού πρώτα έχουν πάρει όλα τα δεδομένα που κατέγραψαν.

Ξύπνησα...και τότε κατάλαβα πως η σαπίλα είναι παντού παρούσα, ακόμα και στα τρελά όνειρα μου..

Αυτή και η ανευλευθερία που με πνίγει.

(Πλάκα πλάκα... τα μεταμοντέρνα καρπουζάκια- κάμερες θα μπορούσαν να τα βάλουν στα χωριά... Να είναι ένα με το φυσικό περιβάλλον.. Να μην το μπασταρδέψουν με υπερσύγχρονα μεταλλικά κατασκευάσματα... Άσε που αυτές θα θέλουν και έμπειρο μάτι για να τις διακρίνεις....ΦΤΟΥ-ΦΤΟΥ....καλέ λες να τους δίνω ιδέες...?)


Τελικά τώρα που το καλοσκέφτομαι σας λέω μαλακίες τόση ώρα. Σαφώς και δεν είναι σουρεάλ το ονειράκι μου.. Μπορεί επάξια να σταθεί δίπλα στον ρεαλισμό του κάθε δυνάστη και εξουσιαστή, του κάθε παραφρονούντα επιστήμονα της Άρχουσας τάξης... Τέτοια τρικάκια σκέφτονται και τέλος δημιουργούν.. Τι λέω ψέματα??

Σε λίγο θα κοιτάμε ύποπτα και τα καρπουζάκια....
Και σιωπηλά θα αναρωτιόμαστε: Είναι? Δεν είναι??

Η πέτρα έτοιμη να εκτοξευθεί, θα διστάζει και αυτή μαζί μας...
Ή μήπως να βάλουμε τους φίλους μας τα κοράκια να τους βγάλουν τα ματάκια???

Προσωπικά προτιμώ το δεύτερο..Θα μείνουν και οι κοράκοι χορτασμένοι...