Ο ανθρώπινος πόνος πάλι κέρδισε

Κυριακή βράδυ

Έπειτα από ένα Παρασκευό- Σαββατό-Κύριακο γεμάτο απρόοπτα, εντάσεις, αναλύσεις, διάφορα όμορφα και αναπάντεχα κινηματικά νέα και τα συναφή,

έπειτα από λαχταριστές προσμονές και αποχαιρετισμούς που πάντα συχαινόμουν, πρέπει να βρω κουράγιο για την επόμενη βδομάδα

Που θα συναντήσω ξανά λογιό-λογιό σκύλες και χάριβδες, Κύκλωπες, Ποσειδώνες και άλλα τέτοια τέρατα της σουρεαλιστικής πραγματικότητας μου।

Και εκεί που με τυλίγει στην αγκαλιά του ο Μορφέας μια βρομερή ανάσα με πνίγει και με ξυπνά

Η ηλίθια

Από την τηλεόραση είναι, την άφησα ανοιχτή

Ξυπνώ, ανοίγω τα μάτια μου και έρχομαι σε άμεση οπτική επαφή με ένα από τα τέρατα που μοστράρονται στην ελληνική τβ

Ο πασίγνωστος δημοσιογραφίσκος, γνωστός για την κοινωνική ευαισθησία του

Ανθρωπιστής।
Εναλλακτικός
Ακτιβιστής
Καλλιτεχνικό πνεύμα
Αλτρουιστής
Γνωστός για την αριστερή σκωπτική ματιά του
Αλληλέγγυος σε αγωνιστές
Στο πλευρό κάθε μειονότητας ανα πάσα ώρα και στιγμή (αρκεί να υπάρχουν κάμερες)
Και πολλά πολλά άλλα


Αυτή τη φορά μας μιλά για τα νεανικά τροχαία ατυχήματα- δυστυχήματα

Δε διστάζει να βγάλει ένα μικρό ορφανό κοριτσάκι να μιλήσει για τη συμφορά του

Κλασσική συνταγή για να μαγνητισθούν τα πλήθη
Σίγουρη η επιτυχία του, το κόστος μηδενικό


Η σαρκαστική του διάθεση με δυσκολία κρύβεται πίσω από ένα υποτιθέμενο παρηγορητικό βλέμμα

Το μειδίαμα του γεμάτο ανωτερότητα λέει πολλά μπροστά στη θέα ενός νέου ανθρώπου καθηλωμένου σε αναπηρική καρέκλα.

Για αυτόν πλέον δεν υπάρχουν δεοντολογίες, δεν υπάρχει τίποτα
Μόνο νούμερα
Όλα τα άλλα έχουν πεθάνει

Αναρωτιέμαι, αν υπάρχει έστω και ένας που μπροστά σε αυτό που πλασάρει δεν κλείνει γεμάτος απέχθεια και αηδία το κωλοκούτι

Σαφώς και υπάρχουν

Πολλοί

Ποιος έδωσε την άδεια στην αυθεντία να βγάλει το ανήλικο κοριτσάκι στο μπουρδέλο του?

Πως αυτό το μικρό παιδί, ανήμπορο να αρνηθεί το παραμικρό -λόγο της ηλικίας του- θα προστατευθεί από τον κάθε άρρωστο μισάνθρωπο?


Φιλοσοφικό ερώτημα?

Δε νομίζω

Ακόμα συνειδητοποιώ πως η βία είναι κρυμμένη παντού
Σε κάθε χιλιοστό του πραγματικού και μη κόσμου
Καμουφλαρισμένη

Έχει τη μορφή κοινωνικής ευαισθησίας
Προσφοράς

Αγάπης

Και εγώ θέλω να πιστέψω πως κοιμάμαι και δεν με ξύπνησε ποτέ η βρομερή ανάσα του

Στο διάολο